meet some other rat's or mice.

Kleine stukjes steen vielen uit de schoorsteen op de grong van de kamer. Het gerutser binnen de besteende schoorsteen zaten allemaal takken, bladeren die waren blijven steken en natuurlijk een heleboel spinnen. Grootte en kleine. Zwarte en bruine spinnen die over de wand heen klommen of doodstil stinden in hun web in de hoop dat er een vlieg langs kwam en in het web terecht kwam. Maar er was nog een levensvorm in dit levenloze bouwerk.Het was groter dan een spin, zeker groter. Maar ook weer niet groter dan een kat of een kraai. Het had een lange, dikke staart met wat haren eraan. En pootjes met scherpe kleine nagels die zich in het steen probeerde te boren. Het hat niet zulke grootte oren maar wel een spitse neus om het zo maar te zeggen. Het was een rat. Een mooie rat met wit over haar onderlijf en Crem-achtige kleur aan de voorkant. De ogen waren moote zwarte kraaltjes waarvan het kleine straaltje licht op scheen. De rat, kennerlijk een meisjes rat snoffelde hier en daar en klim weer verder omhoog. De spinnen waren bang voor haar en kropen weg tussen de kleinste keertjes tussen het steen. De takken vielen weer een stuk naar beneden toen de rat ze aanraakte met haar poten of straat die wel onhandig heen en weer slingerde. eindelijk, ze was er bijna. Nog een poot neerzetten en ze kon eruit springen.

Buiten was het lekker warm en de zon verscheen elk ding of levenvorm in de buurt. De vogels vloten gezellig naast en op de bomen en de hond hoorde je verderop blaffen of de ganzen weg te jagen. Een kikker kwaakte hard en opvallend, ookal was die bijna net zo ver weg als de hond. Enkele wolken zweefde door de lucht als stof terwijl er een gigantische voger er doorheen vloog(vliegtuig) En heel veel lawaai maakte in de lucht, maar ook op het land. Een rat kwam uit de schoorsteen. Ze sprong sierlijk eruit en lande op een dikke plank dat nog een beetje vochtig was hier en daar door de douw van vanochtend. Maar de plank was uit en verrot. Grootte spleeten zaten erin en vele kleine dieren kriebelde er doorheen alsof het hun huis was. De rat negeerde het en ging boven op het dak zitten. Onderweg moest ze wel oppassen dat ze niet tussen die spleetjes terecht kwam. Meestal ging er dan gelijk een splinter erin en bleef ze haken. En natuurlijk moest ze de grootte gaten ontwijken, ander viel ze in het huis en dat kon nog wel eens zeer doen. nu ze boven op het huis zat dat eigelijk gewoon verrot was en de diertje eht langzaam opaten genoot ze van de wind in haar vacht die het liet slingerren. Snel snoof ze de lucht in om te ruiken of er nog wat lekkers in de beurt te vinden was. Maar helaas, haar sterke neus had niks geroken. Maar het was ook niet echt nodig, ze had net al gegeten, mischien net een uur geleden ongeveer. Ze krulde haar staart op over haar pootjes heen, die werden wel een beetje koud door de wind dat steeds sterker bleek te worden. De rat die daar zat heette trouwend Cream. Je kon al vertellen waarom ze zo heette. Door haar kleur van de voorkant, die had een romige kleur waarvan je moest de nken dat ze de helft van haar lichaan in een crembakje had gestopt. Opeens hoorde ze iets achter zich, gekrabbel leek het wel. De rat draaide zich met de kop om en keek naar het andere schepsel.

-Open voor iedereen-

Ook Calista had behoefte aan een frisse neus. De tuin, of de weeldernis zoals het vaak werd genoemd, was ze net al in geweest en eigenlijk vond ze het hoognodig om even een kijkje te gaan nemen op het dak. Een energiebubbel vormde zich in haar hart en verspreidde zich razendsnel door haar hele lichaam. Met bliksemsnelle, kleine sprongetjes sprintte Calista uitgelaten de breedte van de keuken over, richting schoorsteen. Met één lenige sprong was ze in de open haard en meteen vervolgde ze haar weg naar boven. De bakstenen die her en der uitstaken dienden voor haar als traptredes. Ze liepen helemaal tot bovenaan, en Calista haalde opgelucht de top. Eenmaal boven balanceerde ze behendig op het hoogste punt van het dak, agezien van de schoorsteen. Het houten dak was bijna volledig verrot, en grote delen waren al weggevallen dus zelfs een dier zo licht als zij moest voorzichtig zijn, en oppassen waar ze haar pootjes zette.
Oplettend trippelde ze over de houten balken, haar extreem lange staart wapperde achter haar in de wind. Calista's zwarte ogen gleden zoekend over het dak, haar hoofd wiegde op en neer terwijl ze zekerde. Er was hier een ander aanwezig, dat wist ze zeker. Ze wierp ook haar reukzintuig in het spel en snuffelde uitvoerig aan de lucht. Haar pootjes deden bijna vanzelf het werk, Calista stond op de automatische piloot terwijl ze zocht naar de vreemdeling. De geur werd steeds sterker en een crème-gekleurd ratje verscheen in haar gezichtsveld. Calista ging even op haar achterpootjes staan om het beter te zien, en zag dat ze niet helemaal één kleur was. De rat was aan de achterhand wit. Eigenlijk een beetje dezelfde aftekeningen als haar eigen markeringen, afgezien van de grijze kleur, en de witte plekken op haar gezicht die het overige deel naast de kapjes inkleurde, en de donkere grijze streep die halverwege haar rig begon. Het vrouwtje was duidelijk ouder dan Calista zelf, en ze schraapte haar keel. Zo had ze in ieder geval even de tijd, had ze dit nog niet gedaan, op Calista op te merken. Dat kwam ook wat beter over, het vermeed gevechten en hoewel Calista absoluut niet bang was voor een knokpartijtje had ze er weinig zin in.
"Goede morgen," sprak ze zonnig.